το έγραψε και έμεινε

«…Μια δεύτερη σφαίρα χτύπησε το λιθόστρωτο πολύ κοντά του κι έβγαλε σπίθες. Μια τρίτη αναποδογύρισε το καλάθι του. Αμέσως σηκώθηκε όρθιος, έβαλε και τα δυο του χέρια στις τσέπες του παντελονιού του και καρφώνοντας το βλέμμα πάνω στους στρατιώτες που τον πυροβολούσαν, άρχισε να τραγουδάει:

Τι κακό σ΄ αυτό το μέρος ,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Τι χαλάζι ένα σωρό,σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

(…)Οι σφαίρες εξακολουθούσαν να σφυρίζουν γύρω του, χωρίς όμως να τον πετυχαίνουν. Ο Γαβριάς εξακολουθούσε να τραγουδάει:

Είμαι νέος κι όχι γέρος,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος Σαν μικρό πουλί πετώ,σ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

Οι σφαίρες συνεχίζουν να πέφτουν όμως αυτό ενέπνευσε τον Γαβριά για μια καινούργια ρίμα:

Είμαι χαρωπός σαν Έρως,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Ξεροκόμματα αν μασώΣ΄ αυτό φταίει ο Ρουσσό

(…)Το οδόφραγμα έτρεμε και αυτός τραγουδούσε. Δεν ήταν παιδί ούτε άντρας, ήταν ένας άτρωτος δαίμονας(…)Αλλά μια σφαίρα πιο εύστοχη ή πιο ύπουλη από τις άλλες, χτύπησε τελικά το παιδί. Όσοι ήταν πίσω από το οδόφραγμα έβγαλαν μια κραυγή. Αλλά μέσα σε αυτό το χαμίνι υπήρχε ψυχή Ανταίου. Ότι συνέβαινε σ΄ εκείνο το γίγαντα, όσες φορές άγγιζε τη γη, το ίδιο συμβαίνει και στο χαμίνι όταν αγγίζει το λιθόστρωτο του Παρισιού. Ο Γαβριάς έπεσε για να ξανασηκωθεί ενώ το αίμα έτρεχε σα βρύση από το πρόσωπό του. Σήκωσε και τα δυο του χέρια ψηλά, γύρισε προς το μέρος όπου ήρθε η σφαίρα και άρχισε ξανά να τραγουδάει:

Να που πέφτω μες΄ το θέρος,σ΄ αυτό φταίει ο Βολταίρος,Κι αν στο χώμα κυλιστώ,σ΄ αυτό φταίει ο …

Δεν μπόρεσε να το αποτελειώσει. Δεύτερη σφαίρα του ίδιου στρατιώτη του έκοψε το τραγούδι. Έπεσε μπρούμυτα πάνω στο λιθόστρωτο κι έμεινε ακίνητος.»

ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΟΥΓΚΩ: ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ. Β΄ τόμος σελ. 323. Εκδ. Πέλλα

επιμέλεια: Γιάννης Τ.